Vijf tanden verloor de Britse journalist Sean Langan in 2008 als gevolg van een twaalf weken durende gijzeling. In zijn kleine cel zonder ramen kreeg hij weinig vitaminerijk voedsel, maar erger was dat de doodstraf hem boven het hoofd hing. De Taliban had hem op de grens van Afghanistan en Pakistan opgepakt en verdacht hem van spionage. Langan had al twee documentaires gemaakt: Meeting the Taliban en Fighting the Taliban. Hij was bezig met het volgende verhaal toen hij in de cel belandde. Pas nadat de Taliban vastgesteld had dat hij geen spion was en er losgeld was betaald, kwam Langan vrij.
De documentaire Hostage Takers (21 juni op npo2, geregisseerd door Puk Damsgård Andersen, Søren Klovborg) gaat niet over Langans eigen gijzeling, maar hij vertelt wel kort over zijn ervaring. Nadat hij wekenlang opgesloten zat, mocht hij één keer naar buiten, waar hij een prachtige sterrenhemel aanschouwde. Maar hij moest denken aan zijn moeder, aan hoe zij waarschijnlijk dacht dat hij op dat moment gemarteld werd, en hij voelde zich schuldig als hij zou genieten van zijn uitzicht en de frisse lucht. ‘Breng me weer naar binnen,’ zei hij tegen zijn gijzelnemers, die hem weliswaar niet martelden, maar die hem zeker ook niet in de watten legden.