Wanneer de broers Harry en Micha de Winter (respectievelijk tv-maker en hoogleraar pedagogiek) met hun ouders op vakantie naar Zwitserland gingen, werd omgereden via België en Frankrijk. Door Duitsland rijden was geen optie. Ook Duitse producten werden thuis gemeden. Vader Max en moeder Bertine, beiden Joods, waren ernstig getraumatiseerd uit de oorlog gekomen. Max had verschillende concentratiekampen overleefd, Bertine was ondergedoken geweest, en allebei hadden ze hun eerste huwelijkspartner verloren. De twee ontmoetten elkaar na de oorlog, trouwden in 1948 en namen zich voor hun kinderen nooit op te zadelen met hun eigen lasten. Maar uiteraard kregen Harry en Micha er toch veel van mee.
Na het overlijden van hun ouders stuitten de broers in 2015 op stapels bewaarde brieven en andere persoonlijke aandenkens uit de oorlog. Een van de vondsten was een landkaart die Max in 1945 had gebruikt nadat hij door de Russen was bevrijd uit kamp Sachsenhausen. Op eigen houtje was hij toen westwaarts gelopen, om na zo’n honderd kilometer, in het plaatsje Havelberg, te worden opgevangen door het Amerikaanse leger.
Toen Micha aan Harry voorstelde om die voettocht van hun vader samen over te doen, zag Harry dat aanvankelijk niet zitten. Die mijdende houding van zijn ouders was hemzelf ook altijd prima bevallen. In 2022 werd hij echter dodelijk ziek en ging toen alsnog akkoord. In de documentaire Broertje van Natascha van Weezel wordt de voettocht van de broers gevolgd. Het is een mooi intiem document geworden, met schrijnende terugblikken en eerlijke gesprekken. De film beleeft vandaag z’n officiële tv-première, maar werd op 9 maart ook al uitgezonden, toen als in memoriam van Harry de Winter, die twee dagen eerder overleed.