Hoe is het om goed bevriend te zijn met iemand die verslaafd is? En hoe ga je ermee om als je beste vriend zich verliest in drank- en drugsgebruik? Het zijn vragen die centraal staan in de korte documentaire Het leven is niet kort genoeg, de debuutfilm van de Groningse filmmaker Joey Benistant (32).
Al vanaf de middelbare school legt Joey zo’n beetje alles vast wat hij en zijn vrienden meemaken. De groep kwajongens met wie hij zich omringt maken er een sport van om à la Jackass voor de camera de meest pijnlijke stunts uit te voeren. Met name Matthijs, de durfal van de groep, gaat daarbij ver. Hij en Joey dromen ervan om ooit op tv te komen met hun rauwe homevideo’s.
Naarmate ze ouder worden, begint Matthijs steeds meer te drinken. Dat begint nog onschuldig, als hij voor zijn stunts een biertje neemt om wat moed te verzamelen. Maar het loopt al snel uit de hand. Het komt zelfs zover dat op een dag een deel van zijn alvleesklier het begeeft en Matthijs in het ziekenhuis belandt. Daarna gaat het van kwaad tot erger: Matthijs ontdekt harddrugs, keert steeds meer in zichzelf en raakt meer en meer vervreemd van de vriendengroep.
In de documentaire blikken Joey, andere vrienden en de ex-vriendin van Matthijs terug op zijn leven. Voor de camera reflecteren ze op zijn gedrag, maar ook op dat van henzelf. Hebben ze altijd de juiste beslissingen genomen? Kun je überhaupt wel iemand helpen die zozeer met zichzelf in de knoop zit? De kracht van de film zit hem erin dat Benistant moeilijke vragen niet uit de weg gaat en zijn camera ook richt op de pijnlijke momenten, wat bij vlagen Brett Morgens documentaire Montage of Heck over het leven van Kurt Cobain in herinnering roept. De handheld cameravoering en de levendige montage creëren een persoonlijk en indringend beeld van de strubbelingen van Matthijs. En bovenal een liefdevol portret van een verslaafde vriend.