Tijdens de Week tegen Eenzaamheid richt programmamaker Jos de Jager de camera op mensen van wie in het dagelijks leven vaak wordt weggekeken.

Ook dit jaar besteedt de publieke omroep aandacht aan de landelijke Week tegen Eenzaamheid (28 september - 4 oktober). Voorheen gebeurde dat door korte portretten van eenzamen uit te zenden, dit jaar mocht regisseur en researcher Jos de Jager een langere documentaire maken. Tijdens de zomer van 2023 richtte hij de lens op Thea, Jan en Ron, drie Amsterdammers die als gevolg van een onstuimig verleden een teruggetrokken bestaan leiden.

Teruggetrokken, maar jij hebt ze tóch gevonden?
Jos de Jager: ‘Ja, dankzij het drugspastoraat Amsterdam. Jan en Ron ontmoette ik toen ik twee dagen meeliep met de pastoor. Van Thea wist ik dat ze mij wilde ontmoeten, maar naar haar moest ik echt zoeken. Ze leeft namelijk op straat en heeft geen mobiele telefoon. Toen ik een afspraak met haar wilde maken om te filmen, schreef ik het voor haar op een briefje: “Woensdag, half twee, bij het Centraal station.”’

Thea, Jan en Ron hebben een drugsverleden. Waarom koos je voor deze insteek?

‘De eerdere, kortere portretten richtten zich op mensen in “rijtjeswoningen”, maar eenzaamheid komt in vele verschijningsvormen. Ik vind het belangrijk te laten zien dat eenzaamheid te maken heeft met waar je wieg heeft gestaan. Uit de flarden van hun levensverhalen kun je opmaken dat Thea, Jan en Ron niet zozeer hun contacten zijn verloren door drugs, maar dat drugsgebruik en eenzaamheid het gevolg zijn in hun jeugd. Tegenslag kan ons allemaal overkomen, dus laten we wat meer naar elkaar omkijken.’

Dat doen we te weinig?

‘De scènes waarin Thea, gebogen en achter een rollator, de daklozenkant probeert te verkopen heb ik bewust wat langer gemaakt, zodat ze ongemakkelijk voelen. Zo heel af en toe is er een lichtpuntje: iemand koopt een krantje of geeft haar een banaan. Maar veel vaker nog zien mensen haar letterlijk niet staan. De documentairetitel Wie kent mij nog? wordt zo heel tastbaar.’

Lichtpuntje?

‘Ja, daarmee wil ik de kijker achterlaten. Zo ontmoet Ron zijn buurman en wordt Jan herenigd met zijn favoriete tante Bep. Overigens heb ik met Jan tijdens het filmen echt een band opgebouwd: vorige week heb ik nog koffie bij hem gedronken.’

de nieuwste documentairetips in je mailbox?