Is Joseph Klibansky een kunstheld of copycat?

In de atelierruimte kijkt kunstenaar Joseph Klibansky (1984) tevreden naar zijn werk Beyond the clouds, een gefotoshopte canvas van zesendertig vierkante meter. ‘Drie keer zo groot als De nachtwacht,’ constateert Klibansky. Die vergelijking met het iconische werk van Rembrandt maakt de kunstenaar met een specifieke reden: ‘Dan beseffen ik en anderen misschien: oké, zo groot is het eigenlijk.’ Niet voor lang overigens, want een dag later zal Klibansky het gigantische doek, gemaakt in opdracht van abn amro MeesPierson, in tienduizenden stukken versnijden. De versnipperde onderdelen worden aan zakenrelaties geschonken.

Klibansky’s werk wordt over de hele wereld verkocht. Max Verstappen, DJ Tiësto, en Madonna behoren tot zijn klanten. Klibansky, voor wie geldt dat marketing onlosmakelijk verbonden is met zijn kunstproductie, bouwde een bedrijf op waarin zijn familie (vader, moeder, broer en schoonzus) alsook een team van vijfentwintig medewerkers hem bijstaan. De kunstenaar, die zichzelf liever ‘artist’ noemt, doorliep een business-school en probeerde het in de kunst.

De documentaire Joseph Klibansky – Er ís geen einddoel volgt de ‘artist’ en doet een poging om te verhelderen waar Klibansky nu eigenlijk als kunstenaar staat. Is hij een selfmade kunstenaar die (ook via sociale media) een jongere generatie goed weet te bereiken? Of iemand die plat en niet-origineel werk produceert? Zelf zet Klibansky zich op een lijn met beeldend kunstenaar Jeff Koons, die een atelier heeft waar 110 mensen ambachtelijk werk voor hem uitvoeren. Ook de kunstenaar Damien Hirst is een groot voorbeeld voor Klibansky. Hirst veranderde de kunstmarkt door zijn werk direct aan een veilinghuis te verkopen, zonder tussenkomst van galeries. De kunstmarkt is overigens de enige markt ter wereld waar geen regulering bestaat. Ook niet als die bewust wordt beïnvloed, zoals Hirst bijvoorbeeld doet. Een ding is zeker: je kunt er wel goed geld mee verdienen.