Igmar Felicia zat als dj bij Slam!, Radio 538, Q-Music en FunX jarenlang achter de microfoon, maar er was een camera voor nodig om hem tot het inzicht te brengen dat hij intensieve traumatherapie nodig had. Felicia is een van de ex-Jehova’s die in de documentaire Jehovah – van God los een onthutsend boekje opendoet over het leven binnen de muren van het Wachttorengenootschap. In de driedelige serie vertellen afvalligen over misbruik, uitsluiting en de eenzaamheid die het leven van een ex-getuige soms zo ondraaglijk maakt dat ze terugkeren.
Igmar Felicia keerde ook terug naar de Koninkrijkszaal, maar dan met een verborgen camera. Hij legde heimelijk een bijeenkomst vast waarin gewaarschuwd werd voor omgang met afvalligen zoals hij. De stress die hij voelde is zichtbaar als hij na afloop hyperventilerend in de auto zit. Op 22 maart maakte hij via Instagram bekend dat hij zijn werkzaamheden als radiomaker tijdelijk staakt om zich te laten opnemen in een traumacentrum.
Een paar weken eerder was op NPO Radio1 al te horen hoe Natasja Gibbs in De Nieuws BV aankondigde dat ze lang had getwijfeld of ze wel aandacht aan de documentaireserie kon besteden. Ook zij had ouders die zich aansloten bij de Jehova’s getuigen. In haar interview met regisseur Henk van der Aa klonk door hoe diep de sporen zijn die het opgroeien in deze religieuze sekte heeft nagelaten.
Voor Jehovah – van God los sprak Van der Aa met bijna zestig afvalligen. Een aantal van hen durfde in beeld te vertellen over wat hen is overkomen. Het zijn aangrijpende getuigenissen, al zijn ze soms wel heel summier. Zeker van de drie voormalige ouderlingen die het van hogerhand opgelegde beleid uitvoerden, zou je graag wat gedetailleerder horen wat hen ertoe heeft gebracht de club vaarwel te zeggen. De omineuze muziek en dramatische slowmotionbeelden waren eigenlijk niet nodig geweest, want de boodschap is ook zonder gebruik van die stijlmiddelen niet mis te verstaan. Veel effectiever zijn de fragmenten uit het materiaal dat de organisatie zelf verspreidt. Met name de animatiefilmpjes waarmee kinderen worden gehersenspoeld zijn angstaanjagend. Op de website van de Jehova’s getuigen worden dit ‘videolessen’ genoemd en wie ze heeft gezien, begrijpt waarom een kind dat hiermee is opgegroeid traumatherapie nodig heeft.
Dat een weerwoord van de organisatie zelf in de documentaire ontbreekt, viel te verwachten. Doodzwijgen is een strategie waarmee ze ruime ervaring hebben.