Vijf topfilms die binnenkort van Netflix verdwijnen

Pubers Sam en Suzy zijn outsiders in een kleine Amerikaanse eilandgemeenschap anno 1965. Wanneer ze samen op de vlucht slaan, raken de volwassenen op het eiland in paniek. Regisseur Wes Anderson (Asteroid City, The Grand Budapest Hotel) wilde in zijn zevende speelfilm de teder- en heftigheid van een eerste verliefdheid vangen. Dat doet hij op zijn unieke wijze, met droogkomisch gebrachte spitsvondige dialogen, absurdistische wendingen en een tot in de puntjes verzorgde vormgeving. Charmant, geestig en hartverwarmend, ook al kent de Anderson-formule inmiddels weinig verrassingen meer.

Op memoires van oplichter/beurshandelaar Jordan Belfort gebaseerde zwarte komedie over het moreel besef van nieuwe generatie beurshandelaars, dat vaak snel verdween toen de miljoenen bleven binnenstromen. Leonardo DiCaprio is fantastisch (en hilarisch) als Belfort, die zijn team tot nog meer inzet aanspoort door liederlijke feesten te organiseren, prostituees naar kantoor te halen, of kampioenschappen dwergwerpen te organiseren. De ruim honderd miljoen dollar kostende film is al even over the top en excessief als de levens van de personages, maar verveelt ondanks de bijna 180 minuten geen seconde.

De opvolger van Asters horrorsensatie Hereditary (2018) liet niet lang op zich wachten. Midsommar is opnieuw een horrorfilm (uit het subgenre folk-horror), waarin alle actie zich afspeelt in het volle dag- én nachtlicht. Een groepje Amerikaanse antropologiestudenten gaat namelijk naar het hoge noorden van Zweden om een bijzonder midzomernacht ritueel bij te wonen. Dat pakt niet al te best uit voor de meesten, hoewel de reis op een vreemde manier wel heilzaam is voor het enige meisje in de groep (een fantastische Florence Pugh), dat kampt met grote psychische problemen.

Ruim vijftig jaar na verschijning van het eerste boek over Paddington, van schrijver Michael Bond, krijgt het oer-Britse beertje een eigen film - een combinatie van 'live action' en computeranimatie. En zowaar: die film is hartstikke leuk. De vriendelijke maar onhandige beer (met stem van Ben Whishaw) reist van 'donker Peru' naar Londen en wordt daar opgenomen door de familie Brown. Intussen wordt hij achternagezeten door een snode dierenopzetter (Kidman). Regisseur en coscenarist Paul King treft precies de juiste toon, met veel warmte, vrolijk absurdisme en visueel vernuft.

De jonge jurist Newland Archer (Daniel Day-Lewis) is veelbelovend, geliefd en keurig verloofd met een dame uit welgestelde kringen (Winona Ryder). En dan ontmoet hij haar gescheiden, uit Europa teruggekeerde nicht Ellen Olenska (Michelle Pfeiffer), een intrigerende sociale outcast. Regisseur Martin Scorsese bewerkte het boek van Edith Wharton, die met fijne blik en scherpe pen de laatnegentiende-eeuwse New Yorkse elite beschreef. Formidabele acteurs worden omringd door vakwerk van het hoogste niveau: een van de beste films uit het indrukwekkende oeuvre van de maker. Vijf Oscarnominaties; kostuumontwerper Gabrielle Pescucci kreeg het beeldje.