©

Interviews

Overzicht van alle interviews in VPRO Cinema

‘De belangrijkste tijd van je leven’
Sophie Deraspe over Les signes vitaux
2 februari 2010

Na het overlijden van haar grootmoeder besluit Simone (Marie-Helène Bellavance) vrijwilliger te worden in de palliatieve zorg, maar het werk wordt al snel een obsessie voor haar. Les signes vitaux (The Vital Signs) van regisseuse Sophie Deraspe (1973) geeft een blik in een verzorgingshuis waar mensen de laatste momenten van hun leven doormaken. Volgens de filmmaakster ‘de belangrijkste tijd van je leven’.
‘Het wordt alleen maar groter en groter’
Anocha Suwichakornpong over Mundane History
30 januari 2010

Het lijkt een simpel verhaal: een vader huurt een verpleger in die moet gaan zorgen voor zijn zoon, die vanaf zijn middel verlamd is. Maar er speelt veel meer op de achtergrond, vertelt Anocha Suwichakornpong, de regisseuse van Mundane History. Zo staan de personages symbool voor de verschillende politiek-maatschappelijke stromingen binnen Thailand.
‘Zelfmedelijden is het natuurlijk’
Interview met Terry Gilliam over The Imaginarium of Doctor Parnassus
27 januari 2010

Halverwege de opnames voor The Imaginarium of Doctor Parnassus overleed hoofdrolspeler Heath Ledger. Regisseur Terry Gilliam besloot zijn film toch af te maken.
‘De film moest meedogenloos zijn’
Regisseur Jesper Ganslandt over Apan (The Ape)
22 januari 2010

Een van de beste films in Rotterdam heeft nog geen Nederlandse distributeur. Jammer maar begrijpelijk, want de Zweedse film Apan (The Ape) van Jesper Ganslandt, is het soort film dat het goed doet op festivals, maar slecht in de boze buitenwereld.
Het leger van verloren zielen
Gastprogrammeur Olaf Möller over oorlogsfilms
22 januari 2010

Wat gebeurt er met de overlevenden als een oorlog gewonnen is? Of verloren? De Duitse filmcriticus Olaf Möller stelde voor het IFFR het programma After Victory samen.
Karikatuur van een non
Bruno Dumont over Hadewijch
21 januari 2010

In Hadewijch sluit een streng gelovig meisje vriendschap met een radicale moslim. Maar verwacht van de film of regisseur Bruno Dumont geen heldere analyse van de moderne samenleving. ‘Ik maak geen films om te weten, maar om te onderzoeken.’
Cinefiele ontdekkingsreis
Interview met festivalprogrammeur Gertjan Zuilhof
21 januari 2010

Wie denkt dat festivalprogrammeurs de bioscoopzaal nooit verlaten, heeft het mis. Op zoek naar onbekend talent trok IFFR-veteraan Gertjan Zuilhof een klein halfjaar dwars door Afrika, een onderbelicht continent op internationale festivals. Rotterdam haalt de schade in met een uitvoerig programma.
‘Denk met je reptielenbrein’
Jacques Audiard over Un prophète
21 januari 2010

Vijf films in vijftien jaar, en toch wordt de Franse regisseur Jacques Audiard tot de top van de Europese auteurscinema gerekend. Zijn fenomenale gevangenisdrama Un prophète onderstreept die positie nog maar eens.
Pure doodsangst
Interview met Dave Eggers
14 januari 2010

Hij herinnert zich nog precies wat hij voelde toen hij het voor het eerst las, schrijft Dave Eggers (1970), auteur van onder meer Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit (2001), Wat is de wat (2007) en de recente non-fictieroman Zeitoun (2009), in een van de e-mailantwoorden van ons virtuele gesprek.
Spike Jonze over Where the Wild Things Are
Kind in wolfskleren
14 januari 2010

Where the Wild Things Are is het klassiek geworden Amerikaanse prentenboek uit 1963 van Maurice Sendak over een jongetje in wolfskleren dat terecht komt op een eiland van monsters. In Nederland kennen we het als Max en de Maximonsters. Sendak, inmiddels in de tachtig, benaderde zelf regisseur Spike Jonze (Being John Malkovich, Adaptation) voor de filmversie.
Jason Reitman over Up In the Air
Vliegen leidt tot inzicht
14 januari 2010

Regisseur Jason Reitman vliegt erg veel. Zijn nieuwe film Up in the Air, naar het boek van Walter Kirn, gaat over twee airmilesverslaafden. 'Bij een adaptatie doe je twee dingen. Je maakt het beeldend en je maakt het persoonlijk.'
Darwin als gezinsman
Een gesprek met regisseur Jon Amiel en hoofdrolspeelster Jennifer Connelly
7 januari 2010

Creation gaat over Charles Darwin wanneer deze op het punt staat zijn wereldberoemde boek On the Origin of Species (1859) te publiceren.
Urszula Antoniak: 'Na de dood van mijn man heb ik al zijn bezittingen weggegooid'
Interview met regisseur over het succesvolle Nothing Personal
10 december 2009

Twee mensen die beiden de eenzaamheid verkiezen, maar zich juist daardoor tot elkaar aangetrokken voelen - dat is het uitganspunt van Nothing Personal, het met prijzen overladen bioscoopdebuut van Urszula Antoniak.
Precious: Hard, eerlijk, aangrijpend
Interview met Lee Daniels over Precious
3 december 2009

Precious is een moddervet meisje dat niet lezen of schrijven kan, als slaaf behandeld wordt door haar moeder en verkracht wordt door haar vader. De film van Lee Daniels biedt enige hoop, maar simpele antwoorden zijn er niet.
‘Films maken is ook niet echt normaal’
Enemies of the People van Thet Sambath en Rob Lemkin
27 november 2009

De jonge journalist Thet Sambath heeft veel energie, tijd en geld gestoken in zijn project over het Rode Khmer-regime. Hij wilde dat de voormalige leden van het schrikbewind bekentenissen voor de camera zouden afleggen over hun daden. Volgens schattingen zijn tijdens het regime circa 2 miljoen mensen omgekomen, onder wie Sambaths ouders. Een interview met regisseur Rob Lemkin, die van Sambaths project de film Enemies of the People heeft gemaakt.
‘Vrede zou normaal moeten zijn’
The Most Dangerous Man in America van Judith Ehrlich en Rick Goldsmith
27 november 2009

Voormalig defensieanalist Daniel Ellsberg kreeg gewetenswroeging toen hij ontdekte dat de Amerikaanse bevolking was voorgelogen over de Vietnamoorlog. Hij besloot begin jaren ’70 geheime documenten (The Pentagon Papers) over de oorlog door te spelen aan de New York Times. In de documentaire The Most Dangerous Man in America van Judith Ehrlich en Rick Goldsmith blikt Ellsberg terug op zijn actie. Een gesprek met regisseur Judith Ehrlich, wiens documentaire op de shortlist staat voor de Oscars.
‘Ik dacht dat collega’s mij raar zouden vinden’
The Edge of Dreaming van Amy Hardie
26 november 2009

De Schotse documentairemaakster Amy Hardie droomde dat ze op haar 48ste zou sterven. De gedachte aan haar naderende dood liet haar vanaf dat moment niet meer los. Ze zoekt in The Edge of Dreaming naar een verklaring voor haar droom in onder meer de neurowetenschap, psychotherapie en het sjamanisme. Een gesprek met een naar eigen zeggen ‘sceptische, hedonistische, werkende moeder, die worstelt met drie banen, drie kinderen, een gelukkig huwelijk en onverklaarbare gebeurtenissen’.
‘Er is niets goeds uit deze film voortgekomen’
Blood Relation van Noa Ben Hagai
26 november 2009

Noa Ben Hagai is dolblij dat haar eerste documentaire gelijk voor het IDFA werd geselecteerd. Maar het is ook een dubbel gevoel, want terugkijkend had ze de film liever niet gemaakt. In Blood Relation gaat ze na het vinden van een reeks brieven van haar groottante Pnina – die op veertienjarige leeftijd in Israël verdween en later met een Arabier bleek te zijn getrouwd – op zoek naar onbekende familieleden in de Palestijnse gebieden. Een gelukkige hereniging tussen de joodse en islamitische tak van de familie volgt, maar al snel blijken de onoverbrugbare verschillen (rijk-arm, vrij-bezet) echte verwantschap in de weg te staan.
Prins uit een sprookje
War Games and the Man Who Stopped Them van Dariusz Jablonski
25 november 2009

Dariusz Jablonski was vereerd dat zijn documentaire War Games and the Man Who Stopped Them, over de Poolse kolonel Ryszard Kuklinski die duizenden documenten van het Warschaupact aan de CIA doorspeelde, werd uitgekozen om het festival te openen. Jablonski spreekt met veel eerbied en ontzag over Kuklinski, die in 2004 vlak voor de opnames zouden beginnen aan een hartaanval overleed. ‘Ik zie hem nog steeds als de prins uit een sprookje.’
‘De reis, het archiefmateriaal, 1929 en de liefde’
Farewell van Ditteke Mensink
25 november 2009

Verreweg de meeste films op het IDFA zien eruit als lange NOVA-items. Interessant door de inhoud, minder door de vorm. Maar in Ditteke Mensinks Farewell is de gekozen vertelvorm minstens zo belangrijk als de inhoud.