‘Als je in ons land wil wonen, leer dan op z’n minst de taal. Er zijn ook gewoon speciale winkels voor mensen zoals jullie.’ Solomon, tot voor kort werkzaam in de Verenigde Staten, staat met zijn Koreaanse oma in een Japanse winkel om een bestelling op te halen als de stoppen bij hem even doorslaan. Opgefokt schreeuwt hij naar de discriminerende winkelmedewerker dat hij naar de universiteit van Yale ging en ‘in één dag meer verdien dan jij in een maand.’
Gevoelens van discriminatie en onmacht vormen de belangrijkste rode draad in het sterke Apple-drama Pachinko, over de rijke geschiedenis van een Koreaanse familie die het in de twintigste eeuw grotendeels moet zien te rooien in Japan. Daarbij zien we vooral hoe de oma, Sunja, zich door generaties heen staande probeert te houden in een vijandige, paternalistische omgeving waar ze continu de dreiging voelt van oorlog, uitbuiting en discriminatie.
Het verhaal, in eerste instantie opgetekend in het gelijknamige boek van Min Jin Lee, bleek zich in het eerste seizoen perfect te lenen voor een dynamische vertelling, die zich uitstrekt over bijna de gehele twintigste eeuw. Geen wonder dus, dat maker Soo Hugh nog lang niet is uitverteld: hij mikt voor zijn verfilming van de roman op minstens een seizoen of vier.