Presumed Innocent: ietwat overdadige misdaadthriller met uitstekende cast

David E. Kelley heeft het er maar druk mee. Recent verscheen van zijn hand de (matige) Netflix-serie A Man in Full, en in de voorbije jaren was hij als showrunner ook al verantwoordelijk voor series als Big Little Lies (HBO), Anatomy of a Scandal (Netflix) en Love & Death (ook HBO). Het zijn stuk voor stuk stijlvolle series, vaak een tikkeltje soapachtig, en ze worden meestal aangevoerd door grote namen als Nicole Kidman, Jeff Daniels en Elizabeth Olsen.

Het nieuwe geesteskind van Kelley is Presumed Innocent, een achtdelige Apple TV+-serie die is gebaseerd op het gelijknamige boek van Scott Turow uit 1987. Toch zal die titel vooral een belletje doen rinkelen door de speelfilm van Alan J. Pakula uit 1990, met Harrison Ford in de hoofdrol van openbaar aanklager Rozat ‘Rusty’ Sabich.

Die rol wordt in de serieversie gespeeld door Jake Gyllenhaal, die de laatste jaren vooral uitblinkt in behoorlijk intense rollen (zie bijvoorbeeld films als Nightcrawler en Ambulance). In Presumed Innocent is dat niet anders, aangezien hij plots wordt aangemerkt als hoofdverdachte in een moordzaak. Zijn collega Carolyn (de Noorse steractrice Renate Reinsve, bekend uit The Worst Person in the World) is op gruwelijke wijze om het leven gebracht, en als zijn vingerafdrukken worden aangetroffen op de plaats delict, wijzen alle signalen op Rusty. De keurig getrouwde vader blijkt een affaire met haar te hebben gehad, en ten tijde van de moord was ze ook nog eens zwanger.

Wat allemaal ook niet helpt, is dat Rusty’s baas en vertrouwenspersoon, officier van justitie Raymond (de altijd voortreffelijke Bill Camp), net zijn herverkiezing heeft verloren. Zijn plek is ingenomen door de meer opportunistische Nico Della Guardia (O-T Fagbenle), die geflankeerd wordt door de gluiperige Tommy (Peter Sarsgaard). Zij zijn Rusty niet bepaald goed gezind, waardoor hij zowel op zijn werk als aan het thuisfront plots wordt gezien als moordenaar en bedrieger.

Presumed Innocent zit goed in elkaar, maar kampt wel met de moderne serievloek dat niet elk verhaal vraagt om een vertelling van acht afleveringen. Natuurlijk is er daardoor meer tijd om bepaalde verhaallijnen uit te diepen, maar omdat hoofdschrijver Kelley niet uitblinkt in subtiliteiten, pakt dat in deze serie niet altijd even goed uit. Dat de serie uiteindelijk meer is dan een uitgebreide remake van de filmklassieker uit 1990, is vooral te danken aan de geweldige cast, met Gyllenhaal als middelpunt. Is hij inderdaad zo onschuldig als wij in eerste instantie veronderstellen? Presumed Innocent neemt ruim de tijd om die vraag te beantwoorden, maar doet dat wel op een vermakelijke, meeslepende manier.