Sterk vierde seizoen van Slow Horses vliegt in moordend tempo voorbij

Het is bijna onmogelijk om iets over het vierde seizoen van Slow Horses te zeggen zonder de immense kijkpret te bederven. De heerlijk cynische, Britse spionnenserie neemt namelijk al in de eerste minuten van de eerste aflevering, nog voor het intro waar Mick Jagger het nummer Strange Game zingt, een nogal schokkende wending. Je wordt daarmee als kijker direct naar het puntje van de bank getorpedeerd, maar omdat het beschrijven van de plot waar de zes nieuwe afleveringen om draaien dus te veel zou weggeven, begeven we ons hier op glad ijs. 

Wat we wél kunnen verklappen is dat onze favoriete geheimagenten opnieuw een spionnenschaakspel op hoog niveau spelen. Er zijn nogal wat veranderingen geweest in het team van misfits en losers. Zo heeft Slough House, de stoffige dependance van MI5, een nieuwe officemanager. Catherine Standish (Saskia Reeves) nam de laatste keer dat we haar zagen haar ontslag, omdat ze geen seconde langer voor baas Jackson Lamb (Gary Oldman) wilde werken - wat overigens niet betekent dat Standish niet voorkomt in dit seizoen. Ook is er een nieuw teamlid, JK Coe (Tom Brooke), waarvan, zoals gebruikelijk in Slough House, niet helemaal duidelijk is waarom hij is gedelegeerd naar het afvoerputje van de geheime dienst. Al doet het feit dat hij immer weggedoken zit in de capuchon van zijn trui en geen woord zegt, het ergste vermoeden.

In The Park, het zwaarbeveiligde MI5-hoofdkantoor in Londen, heeft Diana Taverner (Kristin Scott Thomas) ondertussen een nieuwe baas in de vorm van de ijdele Claude Whelan (James Callis in een fijne rol), die geen idee lijkt te hebben hoe hij de geheime dienst moet aansturen. Voormalig Interpol-agent Emma Flyte (Ruth Bradley) is het nieuwe hoofd van de beveiliging, ‘the dogs’ zoals ze binnen de dienst genoemd worden. Al die nieuwe toevoegingen passen gelukkig naadloos in de wereld van Slow Horses, die ook nog steeds bevolkt wordt door inmiddels vertrouwde personages, zoals River Cartwright (Jack Lowden) en Louisa Guy (Rosalind Eleazar). 

Als er één kanttekening geplaatst moet worden bij dit wederom uitermate geslaagde seizoen, is het dat de harde kern van Slough House te weinig tijd samen doorbrengt. Lamb is immers op z’n best als hij Cartwright verbaal een kopje kleiner maakt. Maar omdat het tempo dit seizoen moordend is, en het gevaar constant, is voor dat soort momenten ditmaal minder ruimte. Gelukkig is het vijfde seizoen al in de maak.