Zes topfilms die eind januari van Netflix verdwijnen

Vijfendertig jaar na Ridley Scotts verpletterend mooie en invloedrijke sf-drama Blade Runner verscheen er een vervolg: Blade Runner 2049, dat zich dertig jaar na de gebeurtenissen in het origineel afspeelt. Ook in 2049 kampt Los Angeles nog met verregaande milieuvervuiling, jaagt de politie op ontsnapte androïden (in de film 'replicants'), en zijn die replicants op zoek naar wat ze menselijk maakt. De Canadese regisseur Denis Villeneuve (Dune, Arrival) werd door Ridley Scott zelf uitgekozen en maakte een meer dan waardig vervolg, dat hoewel trouw aan het origineel, nooit de film van een fanboy wordt. Sylvia Hoeks als replicant Luv steelt – net als landgenoot Rutger Hauer destijds in het origineel – bijna de film.

Het is zomer 1983. De 24-jarige Amerikaanse onderzoeksassistent Oliver (Armie Hammer) komt naar Noord-Italië om professor Perlman bij te staan. En maakt grote indruk op diens zeventienjarige zoon Elio (een uitstekende Timothée Chalamet), die tot zijn eigen schrik en verbazing verliefd wordt op Oliver. Met prijzen overladen verfilming van André Acimans gelijknamige roman door de Italiaan Luca Guadagnino (bekend van I Am Love en A Bigger Splash). Alle lof is begrijpelijk, want Call Me by Your Name is een fantastische film. Sprankelend, intiem en eerlijk.

Drie jonge dieven besluiten een blinde oude man te beroven die volgens geruchten een miljoen dollar heeft verstopt in zijn huis. Eenmaal binnen blijkt de oude man echter een stuk minder fragiel dan ze hadden ingecalculeerd. In plaats van op zoek te gaan naar de vermeende buit zal het drietal alles op alles moeten zetten om heelhuids buiten te geraken. Met deze simpele opzet weet regisseur Fede Alvarez – mede door slim camerawerk en geluid – enorme spanning op te bouwen, waarbij elke stilte dodelijk aanvoelt. Vervolgens zit je als kijker al snel bijna net zo verlegen om op adem te komen als de hoofdpersonen.

Stoere, integere FBI-agent Kate (Emily Blunt) wordt door een geheimzinnige overheidsorganisatie gerekruteerd om mee te strijden in de war on drugs rond de Amerikaans-Mexicaanse grens. Al snel vallen de lijken bij bosjes en beseft Kate dat ze geen idee heeft waar ze aan meedoet. Harde, robuuste politiethriller, fraai gefilmd (door Roger Deakins), erg spannend, met een geweldige cast. Net als in veel van zijn andere films stelt de Canadese regisseur Denis Villeneuve een duivels dilemma aan de kaak, en zal de kijker zelf een kant moeten kiezen.

Intrigerend en subtiel speelfilmdebuut van Robert Eggers (Nosferatu) over een puriteinse familie in het New England van de 17de eeuw. Ze zijn verbannen naar de rand van een onheilspellend bos, waar (naar verluidt) een heks ronddwaalt. Eggers heeft een achtergrond als production designer en dat is goed aan de film af te zien. De kindacteurs spelen bijzonder realistisch, waardoor de teloorgang van de familie des te meer indruk maakt. Gemaakt door de baanbrekende studio A24 (The Lobster, Room, Moonlight). Overladen met prijzen.

De titel wordt tegenwoordig vooral als The Witch geschreven, maar op Netflix is de film makkelijker te vinden onder de titel The VVitch

Voortreffelijke muziekfilm waarin een jonge, ambitieuze jazzdrummer (Miles Teller) het opneemt tegen zijn veeleisende en ­meedogenloze docent (een heerlijk ­intimiderende J.K. Simmons). Er zit geen valse noot in deze spannende en aangrijpende film van de jonge regisseur Damien Chazelle (La La Land, First Man), die de muziekwereld voorstelt als een sport­arena waarin alleen de meest fanatieken overleven. Maar waar in sportfilms de climax vaak over the top en ongeloofwaardig is, overtuigt Whiplash van begin tot het lang uitgesponnen, emotioneel verpletterende einde. Simmons kreeg een Oscar voor zijn fantastische spel, en ook de montage en de muziek kregen een Academy Award.