Nog voordat Landscapers is begonnen, geeft de vierdelige miniserie het einde al weg: ‘In 2014 werden Susan en Christopher Edwards veroordeeld voor moord en kregen ze een gevangenisstraf van minimaal 25 jaar,’ staat er in witte letters op het scherm. Want het einde is niet belangrijk. Niet voor het verhaal dat Landscapers vertelt.
Wel belangrijk zijn de twee zinnetjes die volgen: ‘Tot op de dag van vandaag houden ze vol onschuldig te zijn’ en ‘Dit is een waargebeurd verhaal’, waarvan het woordje ‘waargebeurd’ langzaam verdwijnt tot er nog enkel staat ‘Dit is een verhaal’. Hoewel de miniserie is gebaseerd op feiten, en in wezen dus behoort tot het zo populaire ‘true crime’ genre, voelt Landscapers in uitwerking eerder als fantastische fictie dan werkelijkheid.
Susan (Olivia Colman) en Chris Edwards (David Thewlis), een bibliothecaresse en accountant, zijn op het eerste gezicht een vreselijk beleefd, wat wereldvreemd Brits echtpaar. Ze wonen in Frankrijk, hij noemt zijn boterhammen ‘bammetjes’, zij verzamelt alles wat met oud-Hollywood, en dan met name Gary Cooper, te maken heeft.
Tot hij vanuit een telefooncel zijn stiefmoeder belt en opbiecht dat hij jaren eerder zijn schoonouders in hun eigen achtertuin in het Engelse Mansfield heeft begraven. Zijn stiefmoeder belt de politie, en die vraagt Edwards om samen met zijn vrouw naar Engeland terug te keren en zich over te geven. Iets dat ze, tot verbazing van de agenten, doen. De Edwards zijn er namelijk van overtuigd dat ze niets fout hebben gedaan.