Voor kersverse nabestaanden kan het ontzettend prettig zijn om rouw of pijn te kunnen delen, en om lotgenoten te vinden die door eenzelfde hel gaan als jij. In Parijs viel er in 2015 veel te rouwen, want bij de terroristische aanslagen op 13 november – die verspreid door de stad plaatsvonden – kwamen in totaal 131 mensen om het leven. Veruit de meeste slachtoffers (89) vielen in concertzaal Bataclan, waar drie terroristen tijdens een optreden het vuur openden op het publiek.
In de vierdelige HBO Max-serie The Confidante is Christelle (Laure Calamy) vooral getuige van de paniek en nasleep vlak ná die aanslagen. Ze heeft even daarvoor een mislukte date gehad met een ploert van een vent, en is – na vermoedelijk niet de eerste teleurstellende date – op weg naar huis als ze zichzelf ineens terugvindt in een Parijs in paniek.
Maar juist die paniek biedt Christelle een gouden mogelijkheid om haar eenzame leven een oppepper te geven. Want eenzaam is ze: Christelle woont nog bij haar moeder, heeft geen werk, en wordt verder door vrijwel niemand gezien. Maar wat als je jezelf presenteert als naaste van iemand die zwaargewond raakte bij de Bataclan-aanslag? Dan tref je plots heel wat mensen in eenzelfde schuitje, met wie je kan praten over al het ‘gedeelde’ leed. Voor de nabestaanden en overlevenden is dat leed echt, maar voor Christelle biedt het vooral een ingang in een wereld waar ze normaal gesproken nooit kan komen: een wereld waarin daadwerkelijk naar haar wordt geluisterd en omgekeken.