Netflix-tips: Toen ik je zag en You’re So Not Invited to My Bat Mitzvah

In dit aangrijpende drama lijkt het leven van acteurskoppel Esther en Bastiaan (een uitstekende Noortje Herlaar en Egbert Jan Weeber) perfect. In werkelijkheid worstelt Bastiaan met onzekerheden en angsten die een steeds hogere tol van hem en zijn relatie met Esther eisen. Toen ik je zag is gebaseerd op het gelijknamige boek van Isa Hoes over haar leven met Antonie Kamerling. Hoe het Esther en Bastiaan vergaat, zal dan ook voor velen geen verrassing zijn. Maar de hoofdrolspelers stelen je hart en hoe meer je hoopt op een goede afloop, hoe tragischer het einde uiteindelijk is.

Adam Sandler die een film maakt met zijn dochters in de hoofdrollen (en een bijrolletje voor zijn vrouw), dat moet wel een zelfingenomen draak worden, toch? Niets is minder waar: You Are So Not Invited to My Bat Mitzvah is een uitmuntende toevoeging aan het tienerkomedie-genre geworden, waarin jongste dochter Sunny schittert als de dertienjarige Stacy, die samen met haar beste vriendin het perfecte bat mitswa-feest probeert te organiseren. Maar dan raken ze gebrouilleerd vanwege een jongen. Het weinig verrassende script kent genoeg geslaagde grappen, er zijn een paar geinige bijrollen – komiek Sarah Sherman als progressieve rabbijn, bijvoorbeeld – de soundtrack is van Este Haim en er wordt zowaar een oprecht en mooi beeld geschetst van een moderne Joodse gemeenschap.

Wat doen huisdieren als hun baasjes overdag werken? De New Yorkse honden en katten in The Secret Life of Pets (Nederlandse titel: Huisdiergeheimen) hebben tamelijk onschuldige routines, tot ze het op een dag aan de stok krijgen met een bende afgedankte beesten die zich ophoudt in het riool. Het avontuur dat volgt brengt vele eerdere animatiefilms in gedachten, maar wat deze productie van de makers van Despicable Me mist aan originaliteit wordt gecompenseerd door een fraaie, kleurrijke animatiestijl, een lekker tempo en voldoende visuele grappen.

Deze biopic over Britse poplegende Elton John doet qua toon en thematiek nogal denken aan Bohemian Rhapsody, de succesfilm over Queen die een jaar eerder uitkwam. Niet verwonderlijk: regisseur Dexter Fletcher was officieus ook verantwoordelijk voor die film (hij verving ontslagen regisseur Bryan Singer). Maar Rocketman is met afstand de betere van de twee, omdat het overbekende verhaal (ster worstelt met roem) in een inventieve musicalvorm is gegoten en wat minder braafjes wordt gebracht. Hoofdrolspeler Taron Egerton zingt bovendien alles zelf, met zeer aanstekelijk resultaat.

De tienjarige Auggie uit Brooklyn heeft het Syndroom van Treacher Collins, een genetische afwijking met misvormingen in zijn gezicht als gevolg. Nu hij voor het eerst naar school gaat, kijken zijn ouders (Julia Roberts en Owen Wilson) met angst en beven toe. ­Regisseur Stephen Chbosky blikt in zijn bewerking van de gelijknamige jeugdroman van R.J. Palacio mooi rond in de omgeving van het jochie. De emoties worden fijn gedoseerd, hoewel sentiment niet ontbreekt. De jonge Tremblay, eerder indrukwekkend in Room, heeft een mooie hoofdrol, geholpen door het vakwerk van de Nederlandse make­up-kunstenaar Arjen Tuiten, die er een ­Oscarnominatie voor kreeg.