Netflix-tips: The Boy and the Heron en It's What's Inside

Japanse animatiegrootmeester Hayao Miyazaki (1941) leek in 2013 zijn imposante oeuvre passend af te sluiten met het weemoedige The Wind Rises. Het gepensioneerde bestaan bleek echter toch niet aan hem besteed en dus keerde hij terug naar de tekentafel voor dit semi-autobiografische sprookje voor volwassenen, over een jongen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn moeder verliest, naar het platteland verhuist en vervolgens een magische (en duistere) wereld vol pratende dieren ontdekt. Typisch Miyazaki, en verrassen doet The Boy and the Heron dan ook maar zelden, maar de animatie is wonderschoon en de boodschap over verlies en rouw ontroert.

Een vriendengroep komt na lange tijd weer samen, maar de avond neemt een bizarre wending als één van hen een koffer tevoorschijn haalt met daarin een mysterieuze machine die voor een hoop ellende gaat zorgen. Vermakelijke, originele debuutfilm – vooral het spel met allerlei kleurfilters valt positief op – die je beste kan beschrijven als een Black Mirror-achtige whodunnit (al is ‘whoisit’ misschien een betere term). Wel is It’s What’s Inside ook af en toe net zo verwarrend als de meegebrachte machine en weet je aan het einde nog steeds niet wat er nou eigenlijk gebeurd is.

Het heerlijk provocerende Tár lijkt aanvankelijk te gaan over de gevierde vrouwelijke dirigent Lydia Tár en dus een verhaal over female empowerment te worden. Maar regisseur Todd Field (In the Bedroom, Little Children) stond iets heel anders voor ogen. Want Lydia blijkt de macht die ze als invloedrijke dirigent heeft te misbruiken. Ze loopt over mensen heen, maakt carrières kapot en legt het aan met jonge vrouwen die onder de indruk zijn van haar talent, durf en visie. En zo wordt Tár een fijn bijtende parabel over #MeToo, waarbij de schurk nu eens vrouwelijk is. Zes Oscarnominaties, waaronder – zeer terecht – eentje voor Cate Blanchett, die volledig verdwijnt in de monsterlijke maestro.

Deze film is nog maar tot 14 oktober te zien op Netflix

Naïeve Amerikaanse student Billy Hayes belandt voor het smokkelen van een bescheiden hoeveelheid hasj in een Turkse gevangenis, een infernale plek, waar marteling en drugsmisbruik aan de orde van de dag zijn. Het enige wat hem daar op de been houdt, is zijn vriendschap met landgenoot Jimmy (Randy Quaid) en de Brit Max (John Hurt). Ondertussen levert Billy's vader een titanenstrijd om hem vrij te krijgen. Brad Davis is prima in de rol van Hayes, Hurt is geweldig als Max, die zoveel mogelijk probeert te vluchten in een roes. Het meeslepende, op ware gebeurtenissen gebaseerde scenario van Oliver Stone won een Oscar.

Deze film is nog maar tot 14 oktober te zien op Netflix

In de hilarische openingsscène van deze kleianimatie zien we kip Ginger verwoede pogingen doen te ontsnappen uit een kippenboerderij op het platteland van het Engelse York. De boerderij blijkt een waar strafkamp, compleet met prikkeldraad en honden en regelmatig moeten de kippen op appèl om verantwoording af te leggen voor hun eiproductie. De redding lijkt nabij wanneer Rocky letterlijk uit de lucht komt vallen. Het is aan hem om de kippen te leren vliegen. Verbluffend leuke animatie uit de koker van de Aardman studio's (Wallace & Gromit).

Opvolger Chicken Run: Dawn of the Nugget blijft wel te zien op Netflix