Netflix-tips: Martha en Pedro Páramo

Geslaagd vervolg op quotefestijn Anchorman uit 2004. Ditmaal is nieuwslezer Ron Burgundy in de jaren tachtig betrokken bij de oprichting van de eerste 24-uurs nieuwszender en kampt hij met het vaderschap. De humor kent onder leiding van Ferrell opnieuw vele vormen en begeeft zich op de grens tussen satire en surrealisme. Soms slaat dat pijnlijk dood, meestal is het amusant en regelmatig is het hilarisch. Even onzinnig, ongestructureerd en grappig als zijn voorganger, maar helaas ontbreken de briljante oneliners.

Fascinerend portret van Martha Stewart (1941), influencer avant la lettre en de eerste vrouwelijke ‘self-made billionaire’ van de Verenigde Staten. Na carrières als model, effectenmakelaar en cateraar bouwde ze vanaf de jaren tachtig een miljardenbedrijf op bestaande uit tijdschriften, tv-programma’s en (kook)boeken waarin de Amerikaanse vrouw werd geleerd hoe ze een perfecte huisvrouw kon zijn. In 2004 stortte haar imperium in toen ze veroordeeld werd tot een gevangenisstraf in een onderzoek naar handel met voorkennis. Dat een fors deel van deze documentaire over die rechtszaak gaat is begrijpelijk, maar boeiender zijn de passages over haar moeilijke jeugd, haar stukgelopen huwelijk en haar meest recente relatie (‘Ik heb geen behoefte aan gesprekken over gevoelens met mannen’), waarin Stewart aan de ene kant opvallend openhartig is, en aan de andere kant een onbetrouwbare verteller.

In zijn ambitieuze regiedebuut verfilmt Rodrigo Prieto de invloedrijke Mexicaanse roman Pedro Páramo (1955), die lang gezien werd als onfilmbaar door de non-lineaire structuur en veelvoud aan perspectieven. Carlos Velo en José Bolaños deden in respectievelijk 1967 en 1978 al een poging om het surrealistische verhaal over een man die in een letterlijk en figuurlijk spookstadje op zoek gaat naar zijn vader te verfilmen. Prieto, bekend van zijn camerawerk voor Hollywoodfilms als Barbie en Killers of the Flower Moon, vangt de spookachtige sfeer van het boek met prachtige beelden en een beklemmende soundtrack. Maar door de fragmentarische opbouw en de vele dialogen die nodig zijn om het verhaal samen te vatten kan de film verwarrend zijn, vooral voor wie het origineel niet kent.

Deze film is nog maar tot en met 15 november te zien

Een badplaats wordt geterroriseerd door een grote witte mensetende haai, die al verschillende slachtoffers heeft gemaakt. De burgemeester weigert het strand te sluiten. Sheriff Brody (Roy Scheider) bindt dan zelf de strijd aan tegen het monster. Ruim een uur krijgen we de haai zo goed als niet te zien, wat niet erg is, want de mechanische haai Bruce zag er naar de huidige maatstaven niet erg realistisch uit. Jaws is echter briljant gefilmd en krachtig geacteerd. Oscar voor de montage en voor de uitstekende muziek (de beroemde cello-deun van de naderende haai) van John Williams.

Deze film is nog maar tot en met 30 november te zien

De langverwachte tweede film van modeontwerper/regisseur Tom Ford (A Single Man) is even vernuftig als virtuoos. In de film lopen drie verhaallijnen door elkaar. Over de geslaagde maar diepongelukkige galeriehouder Susan (Amy Adams); haar ooit gelukkige relatie met aspirant-schrijver Edward (Jake Gyllenhaal); en het verhaal van het boek dat Edward schreef en opdroeg aan Susan, getiteld Nocturnal Animals. Dat laatste verhaal - dat we zien gebeuren wanneer Susan het leest - is een razend spannend verfilmde thriller over hoe het gezin van Tony (ook Gyllenhaal) geterroriseerd wordt door een handvol rednecks. Ford regisseerde, produceerde, en schreef ook het scenario (naar het boek Tony and Susan van Austin Wright).