Netflix-tips: Nuovo Olimpo en The Killer

In 1960, op het toppunt van de Koude Oorlog, wordt de nietsvermoedende Britse zakenman Greville Wynne (Benedict Cumberbatch) door MI6 gerekruteerd als spion. Zijn missie: zakenreizen ondernemen naar Rusland en geheime documenten mee terug smokkelen van overgelopen Sovjetofficier Oleg Penkovsky (Georgische acteur Merab Ninidze). Terwijl de operatie in de loop der tijd steeds riskanter wordt, ontstaat er een hechte band tussen de twee mannen. Ouderwetse spionnenfilm biedt nauwelijks verrassingen maar is onderhoudend verteld, en het waargebeurde verhaal verdient beslist bekendheid. Cumberbatch en Ninidze zetten de historische helden mooi menselijk neer.

Wanneer onverwachts een opdracht van de niet nader genoemde huurmoordenaar uit de titel misloopt, gaan zijn collega’s naar hem op zoek. Tot de huurmoordenaar de rollen weer omdraait en ze een voor een bezoekje brengt. Michael Fassbender is fantastisch als de ascetische, ‘killer’, die zijn opdrachten normaal vlekkeloos afwerkt maar nu door omstandigheden gedwongen wordt om te improviseren. Vorm is belangrijker dan de enigszins voorspelbare inhoud in deze film, maar regisseur David Fincher (Se7en, Gone Girl) is de meester van de vorm, en hoewel zijn killer af en toe een steekje laat vallen, blijft Fincher zelf nagenoeg vlekkeloos in de verfilming daarvan.

Studenten Pietro (Andrea Di Luigi) en Enea (Damiano Gavino) ontmoeten elkaar in 1978 in Nuovo Olimpo, een filmtheater in het hartje van Rome dat tevens dient als homo-ontmoetingsplek. Ze zijn op slag verliefd, maar de intense liefdesaffaire die tussen hen opbloeit, en die mooi en intiem is vastgelegd in de broeierige Italiaanse hoofdstad, komt abrupt tot einde tijdens een protest. In de decennia daarna duiken de twee op verschillende momenten weer op in elkaars leven. Dit deels autobiografische, romantische drama van regisseur Ferzan Özpetek is misschien niet verrassend, maar vertelt wel een wijs en oprecht liefdesverhaal, met knap acteerwerk, mooie aankleding en leuke cinefiele details.

Ouderwetse misdaadkomedie van Steven Spielberg met fris geschoren typetjes die elkaar in de jaren zestig bij toerbeurt een poets bakken. Leonardo DiCaprio speelt de jonge, gewiekste zwendelaar Frank Abagnale. FBI-agent Hanratty (Tom Hanks) probeert hem te vangen maar dat valt nog niet mee. Het volgens de echte Abagnale voor tachtig procent waargebeurde, zeer vermakelijke verhaal werd enigszins overbodig opgetuigd met een doorsnee opgroeidrama, waarbij DiCaprio's personage wat vaal afsteekt tegen het acteergeweld van Christopher Walken. Die won een BAFTA en kreeg een Oscarnominatie voor zijn fenomenale vaderrol.

Tijdens een fatale nacht verliest de succesvolle arts Rafal Wilczur (Leszek Lichota) zowel zijn geheugen als voogdij over zijn jonge dochter. Wanneer de twee elkaar vijftien jaar later per toeval weer ontmoeten, herkennen ze elkaar niet. Dit is het begin van een lang, kronkelend verhaal waarin problemen zich opstapelen omdat vader en dochter hun ware identiteit niet kennen. Het Poolse historische drama Znachor (Pools voor ‘kwakzalver’) is een mix van fatalistische tragedie en opbeurend sprookje, waarin alle moeders boosaardig zijn, maar liefde uiteindelijk zegeviert. Dit is inmiddels de derde verfilming van de gelijknamige roman van Tadeusz Dołęga-Mostowicz uit 1937.

Twintig jaar geleden, op 6 november 2003, ging Love Actually in Amerika in première. Ter ere van het jubilieum zal de romantische komedie binnenkort weer in enkele Nederlandse bioscopen te zien zijn, maar wie niet kan wachten (of liever thuis kijkt) is de film ook te streamen op Netflix. De film volgt weliswaar keurig de regels van het genre, maar doet dat zo virtuoos dat ook de grootste cynicus in elk geval diepe bewondering moet voelen voor deze Citizen Kane onder de romcoms. 

The Guardian schreef ter ere van de 20ste verjaardag een artikel over de film: Richard Curtis’s imperfect yet irresistible Christmas romcom