In de Franse serie 'Bardot' op Netflix zien we vooral hoe de actrice van de ene romance in de andere valt. Deze aanpak doet tekort aan het fenomeen dat ze was en maakt het lastig om te begrijpen hoe Brigitte Bardot een van de grootste Franse filmsterren ooit werd.

Het valt niet te ontkennen dat Brigitte Bardot een tumultueus liefdesleven heeft gehad. De Franse actrice die in de jaren vijftig uitgroeide tot een internationaal sekssymbool trouwde in totaal vier keer. Voor het eerst op haar achttiende met Roger Vadim, de man die haar regisseerde in Et Dieu... créa la femme, de film die haar grote doorbraak was. En voor het laatst in 1992 met haar huidige echtgenoot Bernard d'Ormale, een voormalig adviseur van Jean-Marie Le Pen. Tussen die twee huwelijken in onderhield ze naar eigen zeggen zeventien liefdesrelaties (al schat een biografie over haar leven dat getal iets hoger, namelijk op honderd). Ze legde het aan met knappe tegenspelers, maar ook met beroemde zangers, miljonairs en zelfs een ski-instructeur. Mannen op wie ze vaak na één blik al hartstochtelijk verliefd was. ‘Ik houd van intense, roekeloze affaires. Ze moeten je opbranden. Liefde moet gepassioneerd zijn, ook al is gepassioneerde liefde niet blijvend,’ schreef de actrice in haar autobiografie Initiales B.B..

Het valt de makers van Bardot, een Franse serie over het leven van de filmster, dan ook bijna niet kwalijk te nemen dat het liefdesleven van de actrice het zwaartepunt van de serie is. Dat er in de zes afleveringen zeker zes mannen voorbijkomen waarvan Bardot zegt zo veel te houden dat ze dood wil als ze niet bij hen kan zijn. (In het echte leven deed Bardot meerdere pogingen haar eigen leven te nemen.) Toch doet deze aanpak tekort aan het fenomeen dat Brigitte Bardot was. Een vrouw die door mensen wereldwijd aanbeden én verafschuwd werd, met net zoveel passie als Bardot voor haar mannen had.

Nu is de serie wel prachtig om te zien: met veel knappe mannen in gestreepte shirts met boothals, met scènes in de kleine, ondergrondse, rokerige nachtclubs van Parijs en in St. Tropez, toen nog een onontdekt, vreselijk romantisch vissersplaatsje. Julia de Nunez, die Bardot speelt, lijkt zelfs op de echte actrice – zeker vanaf het moment dat ze haar bruine lokken verruilt voor die iconische blonde rommelige haardos en pony.

Maar dat Bardot juist dat moment, het moment waarop Bardot van donker naar blond gaat, buiten beeld laat plaatsvinden, is exemplarisch voor wat er mist in dit eerste seizoen (een tweede is nog niet aangekondigd). In plaats van uiteen te zetten hoe de jonge vrouw - die ooit als meisje door haar moeder werd omschreven als haar minst mooie en getalenteerde dochter - de wereld om haar vingers wist te winden, laat Bardot vooral zien hoe de actrice van de ene romance in de andere valt. Dat ze daarnaast films maakte, lijkt bijzaak.

Bardot

Bardot is nu te zien op Netflix.

veel gelezen

serietips in je mailbox?

elke dinsdag
schrijf je in