De vermakelijke Canadese queer serie Sort Of is vooral heel lief

Kent u die mop van Sabi die naar Berlijn ging? Die ging niet.

Sabi Mehboob (Bilal Baig) krijgt van diens beste maatje 7ven (Amanda Cordner) een uitnodiging om naar Berlijn te verhuizen. De queer hoofdstad van de wereld, dat is waar ze naartoe moeten om volledig zichzelf te kunnen zijn. Bijkomend voordeel: zo kan Sabi mooi diens Pakistaanse moeder ontlopen. Ma heeft Sabi nog nooit gezien met make-up en sieraden, en die vreest haar oordeel.

De uitnodiging komt precies op het juiste moment. Sabi’s geliefde maakt het uit omdat hij zich niet gezien voelt in de relatie – ‘Ik heb zo vaak gezegd dat ik geen verjaardagscadeau wil. Je begrijpt mij niet!’ – en van diens oppasgezin krijgt Sabi te horen dat die niet meer terug hoeft te komen. De kinderen zijn oud genoeg om zichzelf te redden. Bovendien voelt hun vader zich bedreigd door Sabi, die meer binding met het gezin lijkt te hebben dan hij, maar dat spreekt hij natuurlijk niet uit.

Alle lichten staan dus op groen voor een verhuizing van Toronto naar Berlijn. Ook Sabi’s zus vindt het een uitstekend idee. ‘Kies eindelijk eens voor jezelf!’ Maar net als Sabi heeft besloten om het avontuur met 7ven aan te gaan, krijgt de moeder van diens oppaskinderen, Bessy (Grace Lynn Kung), een ernstig fietsongeluk. In het ziekenhuis raakt Bessy vervolgens in coma. Sabi is hierdoor plotseling de onmisbare rots in de branding voor het gezin en besluit te blijven. Het lijkt alsof Sabi zichzelf door deze beslissing opnieuw wegcijfert, maar stukje bij beetje wordt duidelijk dat er meer achter diens beslissing zit.

Sort Of toont een slice of life van personen die allemaal op hun eigen manier een ontwikkeling doormaken. De titel heeft iets achteloos: Sabi’s werk, relaties en sociale leven – het gaat allemaal eigenlijk wel min of meer oké. De serie leunt niet op grootse dramatiek of epische plotwendingen, maar op de innemende personages. De titel slaat daarnaast op Sabi zelf, die ook van alles wat is: Canadees, kind van Pakistaanse immigranten, genderfluïde, millennial. Dit levert – gelukkig – geen zwaar drama op, maar een vermakelijke serie over iemand die eigenlijk vooral heel lief is.

Er is geen enkel hokje waar Sabi in past. En dat is heel verfrissend. Sabi zelf vindt het geen probleem dat die niet in een hokje past, het is vooral de buitenwereld die probeert Sabi erin te proppen. Net als in het echte leven, waarin het makkelijker lijkt om mensen die afwijken belachelijk te maken dan hen zichzelf te laten zijn.

In de eerste scène met Sabi’s oppaskinderen zien we hoe die omgaat met de oordelen van anderen. Ze kletsen over Mariah Carey en Jennifer Lopez, maar Sabi heeft het ook over zichzelf. ‘Mariah en J.Lo zijn artiesten die een flinke strijd hebben geleverd en geaccepteerd hebben dat ze altijd afgewezen zullen worden, net als ik.’ Dat wordt daarna meteen bevestigd wanneer de vader van het oppasgezin tegen Sabi zegt dat die niet meer terug hoeft te komen. Hij biedt aan om te helpen bij de zoektocht naar een nieuw oppasgezin, want ‘het kan moeilijk zijn voor iemand als jij om een nieuwe baan te vinden. Maar ik ben wel blij dat mijn kinderen aan jou zijn blootgesteld.’

Een ander innemend personage is 7ven, Sabi’s beste maatje, gespeeld door Amanda Cordner. Cordner en Baig kennen elkaar uit de Canadese theaterwereld en Sort Of is hun doorbraak bij het grote publiek. Het karakter van 7ven staat haaks op dat van Sabi: extravert, klaar om de wereld te veroveren met haar kunstwerken. In een interview op HBO Max vertelt Cordner waarom ze het belangrijk vindt een serie te maken waarin zo veel verschillende mensen worden gerepresenteerd. ‘Mijn moeder zei ooit tegen me: “Je bent al zwart. Waarom wil je jezelf verder in de problemen brengen door ook nog queer te zijn?” Ik realiseerde me dat ik een poster girl ben voor onderdrukking. Laat vroeg iemand me of deze serie niet aan de haal ging met mijn trauma. Of mensen geen geld verdienen aan mijn pijn. Toen dacht ik: nee, het geeft me juist kracht. Er zijn zo veel mensen die deze show zien en luisteren naar wat ik te zeggen heb. Dat is macht.’

Hoofdrolspeler Bilal Baig schreef het scenario zelf. ‘Dat gaf me het gevoel dat ik echt iets belangrijks kon maken,’ zegt die in een interview met het onlineplatform The Juggernaut. ‘Alle personages maken een transitie door, op een heel natuurlijke manier. We vonden het mooi om het woord transitie, dat normaal gesproken vooral bij trans en non-binaire personen wordt gebruikt, op alle personages te plakken.’ Het was uitdrukkelijk Baigs bedoeling om een realistische serie te maken. ‘We wilden met iets komen wat écht aanvoelt. Soms lacht het leven je toe, soms verbrijzelt het je. Ik checkte steeds bij mezelf: voelt dit nog eerlijk en oprecht?’

Hiermee draagt Sort Of bij aan het onderuithalen van het clichébeeld dat door veel queer films en series in stand wordt gehouden: hoe ontzettend moeilijk het is om l, g, b, t, q of i te zijn. In dat opzicht doet de serie denken aan de Nederlandse Netflixhit Anne+, waarin het queer-zijn ook onderdeel van het leven is in plaats van oorzaak van het drama. 

Het tweede seizoen van Sort Of is inmiddels aangekondigd. Baig belooft daarin dezelfde mix van humor, pijn en drama én personages die nog meer volharden in hun eigen gelijk.