Better: corruptie en een fascinerend kat-en-muisspel in Britse misdaadserie

Mark Rutte noemde het ooit een ‘epifaan moment’: een plotselinge, verwarrende openbaring dat er een ingrijpende verandering nodig is in je leven. Bij premier Rutte was het de spontane inval om zich terug te trekken als voorman van een vijfde kabinet, bij rechercheur Lou Slack (Leila Farzad) zit het net even anders. Als haar zoon door een bacteriële infectie in ernstig levensgevaar raakt, belooft ze dat ze een ‘beter mens’ gaat worden. De ziekenhuisopname van haar zoon is haar ‘epifane’ moment.

Want ja, laat u zich vooral niet beduvelen door het woord ‘rechercheur’. Lou leidt al jaren een dubbelleven waarin ze zowel een gevierd misdaadbestrijder is in Leeds, maar óók nauw samenwerkt met lokale drugsdealer Col (Andrew Buchan). Van enige dwang is geen sprake: de twee hebben een ‘volstrekt gelijkwaardige relatie’.

Maar de ziekenhuisopname van haar zoon doet Lou twijfelen aan alles. Wordt het niet tijd om haar zonden onder ogen te komen en definitief te breken met haar ‘vriend’? Iedereen die ooit een misdaadfilm- of serie heeft gezien met het uitgangspunt ‘boef wil uit het wereldje stappen’, weet op zo’n moment genoeg: een dergelijke wens eindigt doorgaans vooral in een hoop (bloederige) ellende.

Met thema’s als corruptie en criminele dubbellevens heeft de vijfdelige Britse serie Better niet per se veel nieuws te zeggen. De voornaamste aantrekkingskracht van de serie schuilt dan ook vooral in de chemie tussen hoofdrolspelers Farzad en Buchan, die een soort platonische werkrelatie hebben, waarin de macht niet vanzelfsprekend ligt bij de drugsbaron (wat in een meer clichématige productie waarschijnlijk de gemakkelijke weg was geweest). Het resulteert hier in een fascinerend kat-en-muisspel, waarbij nooit helemaal duidelijk wordt wie de Tom is, en wie de Jerry.

Farzad, die pas vrij recent doorbrak met een rol in komedieserie I Hate Suzie, maakt van Lou een fascinerend personage dat geen moment voorspelbaar wordt. Voor de actrice was Lou een welkome afwisseling van de andere rollen die ze vaak krijgt aangeboden, zoals die van ‘vrouwen die de was doen terwijl hun man voetbal kijkt’. Farzad in een interview met The Guardian: ‘Lou is hardvochtig en koud. Vrouwenrollen worden niet vaak op die manier geschreven. Bij Lou is er een soort continue worsteling met moraliteit.’

De belangrijkste vraag die Better daarbij stelt, is of het mogelijk is om na al die jaren van corruptie nog iets van ‘verlossing’ te vinden. Farzad vat het zelf het best samen, in datzelfde interview: ‘Verlossing is geen bliksemschicht, het is iets verdomd moeilijks om naar te willen zoeken.’