Dreaming Whilst Black: scherpe komedieserie over dromen, ambitie en alledaags racisme

Dagdromen over een beter leven: we hebben ons er allemaal weleens schuldig aan gemaakt. In het geval van Kwabena (Adjani Salmon) is het dagdromen bijzonder gerechtvaardigd, want erg inspirerend is zijn werkende leven niet. Kwabena werkt als recruiter in een van de meest geestdodende kantoren denkbaar; stel je een plek voor met tl-buizen en waterkoelers, schrikbarend weinig buitenlicht en posters op de muur met lege termen zoals ‘positiviteit’ en ‘toewijding’.

De dagdromen van Kwabena houden hem op de been en gaan bijna altijd over zijn grote droom: films maken. Een potentieel debuut heeft hij al met een script voor Jamaica Road, een ‘modern liefdesdrama over een immigrant uit Jamaica die probeert te overleven in een tijd van armoede’. Maar hoewel zijn script ‘in het wereldje’ wordt gezien als veelbelovend, komt Kwabena daar in de praktijk verdomd moeilijk binnen.

De van oorsprong Jamaicaanse schrijver en acteur Adjani Salmon (eerder onder anderen te zien in Doctor Who) maakte al in 2018 de prijswinnende Britse webserie Dreaming Whilst Black, en kon die serie jaren later, met hulp van filmstudio A24, ombouwen tot een volwaardige, zesdelige komedieserie.

Tussen droom en daad, ervaart Kwabena talloze financiële, logistieke en culturele bezwaren. Om nog maar te zwijgen over het terloopse, alledaagse racisme waar de aspirant-filmmaker dagelijks mee te maken krijgt.

Dreaming Whilst Black blijft knap in het midden tussen snedige systeemkritiek en moderne ongemakskomedie, waarbij de culturele botsingen – ook in Kwabena’s eigen omgeving – talrijk zijn. Een goed voorbeeld van zo een ongemakkelijke cultuurbotsing, is wanneer zijn collega’s – op dat uitzichtloze kantoor – Kwabena uitnodigen (lees: dwingen) om karaoke te zingen. Terwijl zijn witte collega’s zich uitleven op rap, voelt Kwabena de grond langzaam onder hem vandaan verdwijnen. Deze scène – een van de ongemakkelijkste en grappigste scènes van het jaar – zet de toon voor een serie die bolstaat van pijnlijke culturele fenomenen.

Voor het vangen van dat ongemak hoefde Salmon niet ver te zoeken. Hoewel de serie naar eigen zeggen niet volledig autobiografisch is (‘Het is meer een compilatie van mijn ervaringen en die van mijn vrienden’), kon hij vooral voor de situaties van cultureel ongemak rijkelijk putten uit verhalen en anekdotes van naasten. In een interview met The Guardian zegt hij: ‘Een belangrijke regel was dat we voor de serie nóóit racistische grappen mochten verzinnen. Alles moest voortkomen uit het echte leven.’

Fraai of gemakkelijk zijn die confronterende momenten zeker niet altijd, maar het maakt van Dreaming Whilst Black wél een van de meer interessante en gelaagde meta-komedieseries in tijden.