Camilla Ahlgren over Zweeds politiedrama Fallen: 'Ik wilde inzoomen op de personages'

Minder geweld, minder actie. Dat was het doel van schrijver Camilla Ahlgren – die eerder het uiterst succesvolle crimedrama The Bridge creëerde – toen ze de serie Fallen maakte met echtgenoot en collega-schrijver Martin Aspaugh en Alex Haridi. In deze zesdelige reeks staat een politieteam centraal dat onopgeloste zaken onderzoekt. ‘Na The Bridge wilde ik juist meer inzoomen op het psychologische drama, op de personages,’ vertelt de Zweedse auteur tijdens een videogesprek vanuit haar huis vlak bij Malmö, waar ze samen met Aspaugh woont. Tijdens het researchen ontdekte ze dat onopgeloste moordzaken hier bij uitstek geschikt voor zijn.

Voor The Bridge werkte Ahlgren regelmatig met het coldcaseteam van Malmö samen om details te controleren. Toen ze op zoek was naar een nieuw verhaalidee kwam ze terecht op hun website, waar veel onopgeloste zaken staan beschreven. Ahlgren: ‘En terwijl ik me daarin verdiepte, begon ik me af te vragen hoe het is wanneer een zaak na heel veel jaar weer wordt geopend. Wat betekent dit voor de betrokkenen? Voor familieleden, geliefden, vrienden én voor de daders, die wellicht een nieuw leven hebben opgebouwd?’

In Fallen – oorspronkelijke titel: Sanningen – staat de onopgeloste zaak centraal van een tienerjongen die bijna twintig jaar eerder is verdwenen. Er komt plotseling weer beweging in de zaak wanneer in de bossen van Malmö zwaar vergane menselijke resten worden gevonden. Iets wat de nabestaanden van de vermiste tienerjongen onrustig maakt, evenals enkele andere mensen die de jongen kenden. Hoe dit komt wordt in zes afleveringen onthult. Het coldcaseteam dat de zaak oppikt wordt geleid door Iris Broman (Sofia Helin), een rechercheur die net is overgeplaatst vanuit Stockholm en in diepe rouw verkeert om haar kort daarvoor vermoorde echtgenoot.

Ook die zaak is nog niet opgelost, waardoor Broman – net als de betrokkenen bij de verdwijning die ze onderzoekt – het niet kan loslaten. Ze belt voortdurend met haar oude collega’s in de hoop nieuws te krijgen, ze ruziet met haar zus, bij wie ze tijdelijk inwoont, ze draagt de te grote truien van haar overleden man en denkt telkens dat ze hem ziet als ze de trein neemt van Malmö naar het kleine kustdorpje waar ze verblijft. Het maakt van Broman een ingewikkeld en intrigerend personage, niet direct een aardige vrouw. ‘Ze is egoïstisch,’ bevestigt Ahlgren. ‘Zo zijn mensen nou eenmaal.’

Iris Broman is een vrouw van in de vijftig. ‘Die zie je niet vaak in de hoofdrol,’ vertelt Ahlgren. ‘Daarom wilde ik dat juist graag.’ Dat actrice Helin ook een grote rol had in Ahlgrens The Bridge deed de auteur in eerste instantie twijfelen of zij wel de juiste persoon was om Broman te spelen. Zou niet iedereen denken dat Saga Norén, Helins rechercheur uit die eerdere serie, weer teruggekeerd was op hun scherm? ‘Maar al snel besloten we dat we dit risico wilden nemen,’ zegt Ahlgren. ‘Sofia is een geweldige actrice, ik wilde erg graag weer met haar samenwerken. Daar komt bij dat dit niet The Bridge is en Iris ook een heel ander personage is.’