In de eerste aflevering van Orphan Black: Echoes wordt een vrouw wakker op een bank. Ze heeft geen idee wat er is gebeurd, waar ze is, of zelfs wíé ze is. Naast de bank zit een iets oudere vrouw in een doktersjas, die duidelijk bezorgd is en haar vragen stelt: ‘Welk jaar is het?’ ‘Hoe heet je?’ De vrouw op de bank heeft geen antwoorden en wordt met iedere vraag paniekeriger. Onder haar nagels ontdekt ze dan ook nog een roze, korrelig goedje. ‘Wat de fuck is er aan de hand?’
Wie de originele Orphan Black (2013-2017) heeft gezien, de serie waarin actrice Tatiana Maslany veertien verschillende versies van een kloon speelde, zal het niet verbazen dat ook in deze spin-off de hoofdpersoon op een onnatuurlijke, hoogst onethische wijze ter wereld is gebracht, al is Lucy (gespeeld door Krysten Ritter) niet gekloond maar geprint. Iets dat volgens Anna Fishko, de schrijver van de serie, trouwens niet eens zo vergezocht is. ‘We hebben tijdens het researchproces een laboratorium bezocht waar ze nu al heel kleine hartjes printen, hartjes die kloppen,’ vertelt ze via Zoom vanuit Los Angeles. ‘Volgens de wetenschappers daar is het best realistisch dat we in de toekomst technologie hebben waarmee we een mens kunnen printen. Dus werd dat het uitgangspunt van deze serie.’